Gezondheidszorg in alle facetten organiseren en uitvoeren is uiterst complex. Welke keuzes ook worden gemaakt, er kleven nadelen aan. Van groot belang is dus om de zegeningen te tellen, juist die goed voor het voetlicht te brengen en tegelijkertijd transparant te zijn over het geheel.
In het politieke klimaat is communicatie over ongewenste effecten van gevoerd beleid minder vanzelfsprekend. Dan kan er iets stevigs omheen gemetseld worden, zodat het aan het oog is onttrokken.
Totdat de muur doorbroken wordt en een kijkje wordt gegund.
Posts
Chatbots schieten als paddenstoelen uit de grond. Ze zijn gruwelijk duur want er is voor miljarden aan hypermoderne chips nodig. In “the ratrace”, waar het altijd gaat om wie het eerst en het verst is, planten de vooroplopers de duimen luidruchtig in de oksels. Die mogen er rap uitgehaald worden, als eind januari de chatbot Deepseek vanuit China wordt gelanceerd. Dat platform is gebouwd op slechts 2000 NVIDIA-H800 chips, een verouderd type. Gezien de alleszins meevallende kwaliteit plaatst het grote vraagtekens bij de noodzaak voor de bizarre investeringen, die deze industrietak meent nodig te hebben. De marktwaarde van de Bot-companies stort in, en de branche weet er niets anders tegenover te zetten, dan openlijk de betrouwbaarheid van Deepseek in twijfel te trekken. We gaan dus een tijd tegemoet van betrouwbare en onbetrouwbare chatbots?! Deze producten gaan een unieke positie innemen bij de beïnvloeding van haar publiek. De overheid voert klakkeloos de marketingcampagne van Big Tech uit: “Do we want to get robotized”?? De kudde blèrt YEAH! Chatbots worden gepresenteerd als de betoverende oplossing voor het onbegrensde consumentenverlangen. Als in de toekomst ieder mens wireless, 24/7 in contact staat met een Bot, dan zal dat grote consequenties hebben, naast onderwijs en werkgelegenheid, voor de meningsvorming. Wie en wat bepaalt wat een Bot als eerste antwoordt op de gestelde vraag? Daag de huidige Bots maar eens uit op controversiële kwesties als klimaat, religie of virus. De antwoorden zijn volledig en kritiekloos in lijn met de geaccepteerde, aangeleerde “waarheid”. Andere meningen zijn wel geladen maar worden slechts getoond in antwoord op specifieke vragen. Een bekende gouden regel in de wereld van Software is: “garbage in, garbage out”. Dat, in combinatie met “wie betaalt, bepaalt”, zal ons laten uitkomen bij een autoriteit, die de chatbot van uw keuze al dan niet voorziet van het predicaat betrouwbaar. De individuele vrijheid en het vrije woord kunnen zomaar knel komen te zitten, als deze producten in verkeerde handen vallen. Weten we eigenlijk wel welke handen veilig zijn? Mochten de eigenaren dezelfde zijn als die de massamedia bezitten, die niets wilden weten van een herverkiezing van Donald Trump, hoe reageert een Bot dan op vragen over zijn beleid? Interessant is hoe de samenleving bij de Amerikaanse verkiezingen heeft aangetoond dat het effect van beïnvloeding kennelijk grenzen heeft. Trump werd met grote overmacht gekozen en hij beloont zijn kiezers met een stapel decreten. Iedereen vindt er wel iets van, al is het jaloersmakend dat de Amerikaan nog wel wat te kiezen heeft in het stemhokje. Dit staat in schril contrast met Nederland, waar een nieuwe politieke koers direct wegzakt in het moeras van tegenstrijdige wet- en regelgeving en internationale verdragen met ondemocratische entiteiten als Ngo’s, vaak via de EU. In plaats van lerend de ontwikkelingen te volgen van een wèl werkende democratie, worden wij overspoeld met meningen van bezorgde mensen, die met bedrukte gezichten, stuk voor stuk hun mijnen leggen, in het veld van polarisatie. Net als hun tegenstrevers. Het effect op onze gemeenschap is een verdeling tussen Trump haters & lovers, die nauwelijks naar elkaars meningen kunnen luisteren. Ieder besluit van de regering Trump kent aldus toejuichers en verafschuwers, zo ook het decreet over het uittreden van de US of A als lid van de World Health Organization(WHO). De speculaties over de achterliggende redenen zijn niet van de lucht. Waar komt die druk toch vandaan om lid te moeten zijn van een adviesclub? In de pers lopen wetenschappers en politici te hoop, want een virus stopt niet bij een landsgrens. Dus? Waarom bespreekt niemand in dat licht de grensoverschrijdende “adviezen” van de WHO? De WHO is opgericht in 1948 als adviesorgaan voor landen, om gezondheidszorg in kaart te brengen en te coördineren. De puissant rijke familie Rockefeller nam dit initiatief. Zij laten zich bewonderen om hun altruïsme maar in werkelijkheid zijn zij helemaal niet goed in eerlijk delen. Integendeel, zij roken de kans om via dit orgaan de door hen gedomineerde Farma-industrie tot ontwikkeling te laten komen. Wellicht om deze reden heeft het de WHO nooit aan geld ontbroken. Sterker, het had net zo goed de World Wealth Organization kunnen heten. Een begroting van tegen de 3 miljard dollar per jaar, hoofdkantoor in Geneve, 5 dure kantoren op de continenten en meer dan 7.000 mensen in dienst, waarvan een goed deel ten bate van de gezondheid de wereld overvliegt. Meer dan 70% van de begroting komt helemaal niet van contributies van landen maar van schenkingen en donaties. Vaak zijn die bedragen gelinkt aan 1 project, dat vervolgens onder de vlag van de WHO wordt uitgevoerd. Denk aan stichtingen, die vrijwel altijd financieel drijven op geld van de medische industrie of privé initiatieven, zoals de Bill Gates Foundation(BGF). Publieke verantwoording over bedragen en projecten ontbreekt categorisch. Al sinds de zeventiger jaren is de WHO bezig met het project: anti-fertiliteit vaccin. Er is een werkzaam stofje gevonden: hCG. Een “vaccin” dat steriliseert? Neem even de tijd om dit te laten doordringen. Na eerdere, alarmerende meldingen over hCG in vaccinvloeistoffen in Midden-Amerika(1995), wordt in 2014 in Kenya hCG aangetroffen in tetanus vaccins, een volledig door Bill Gates betaald project. Het beschermt tegen Tetanus en maakt onvruchtbaar. Duizenden mannen en vrouwen, niemand weet hoeveel, is, zonder dat zij dit wisten, het recht op reproductie ontnomen. Aan het rookgordijn en de doofpot is een einde gemaakt door de publicatie van J.W. Oller jr. in oktober ’24. De enig mogelijke conclusie: de hCG-houdende vloeistof is geproduceerd in een laboratorium van de WHO en door die organisatie gedistribueerd. Verbijsterende feiten, die doen herinneren aan J. Mengele et al, in de donkere jaren van de laatste wereldoorlog. Bij het regisseren van de Covid pandemie bleek, neutraal bekeken, de WHO geregeld geen betrouwbare bron. De cijfers zijn gemanipuleerd met een test die geen diagnose stelt, de ernst werd sterk overdreven. Geen enkele reflectie op de gezondheid beschadigende effecten van de geadviseerde maatregelen, het middel was erger dan de kwaal. De geproclameerde only way out, het vaccin, moest wereldwijd worden toegediend. Zo niet dan zou het virus eindeloos rondwaren. Niemand wilde echter betalen voor de arme helft van de wereld; de rijke landen niet, en de industrie had totaal geen trek om de winst te verdunnen. Gelukkig bleek het advies van Tedros Ghebreyesus en z’n staf een lege huls en het snel muterende virus verdween geruisloos. Stel dat ze wel gelijk hadden en er misschien wel een miljard mensen onnodig gestorven waren vanwege vrekkigheid. De duistere laag van Health = Wealth. Het is verontrustend dat overheden en media niet buitengewoon argwanend staan tegenover de adviezen van de WHO, dat immer opzichtig haar betalers dient. Geen gevoelde urgentie om eerst de commerciële belangen te analyseren, voor wordt overwogen om een advies op te volgen. De uitstroom van leden is in dit licht eerder logisch dan onbegrijpelijk. De vraag die de WHO steunende experts bij hun commentaar gesteld mag worden is, “waar ligt voor u de grens om de banden door te snijden?” Niemand hoeft diep te graven om deze informatie boven water te halen. Toch zal geen enkele chatbot, ook deepseek niet, u vlot helderheid verschaffen, over de diepzieke WHO.
Met de stelselwijziging in 2006 werd de Nederlandse consument getrakteerd op marktwerking in de zorg. Was de vrije economie vertaald naar het zorgproduct dan zou, om dezelfde redenen dat een betere auto duurder is, de beste arts in het beste ziekenhuis een hogere vergoeding per behandeling ontvangen. In ons stalinistische zorgsysteem, waar iedereen, ongeacht inkomen, dezelfde zorg zou moeten krijgen kan dat natuurlijk niet. De vergoeding per behandeling/behandelaar staat namelijk vast en bijbetalen is uitgesloten. Daarom werd een partij die zelf geen enkele zorg-prestatie levert, verantwoordelijk gemaakt voor zorginkoop en marktwerking. Verzekeraars zien een behandeling als een schadegevalletje. Geruisloos komt de dag naderbij dat malusvoorwaarden een rol gaan spelen, maar komt er ook een bonus? Uitgerekend de bankensector, waar alles draait om winst, als waakhond van de zorg. Op VWS was het zo goed bedacht, de aanbieders van zorgverzekeringen mogen geen winstoogmerk hebben. Wel moesten zij van de DNB minimale buffers aanleggen, om bestand te zijn tegen een plotse gezondheidscrisis. Helaas was minister Schippers aanvankelijk vergeten om een maximum te bepalen, met gevolg, dat miljarden premiegeld gretig als reserve werden aangemerkt. Pas bij 14 miljard in de pot, ver boven het verlangde minimum, wist zij dit een halt toe te roepen. Die stapel geld moest natuurlijk belegd worden en het is onduidelijk of de winst ervan wel ten goede komt aan de premiebetalers. Een deel is belegd in vastgoed, bijvoorbeeld de eigen kantoren. Niks sobere gebouwen op incourante plaatsen, peperdure panden op A-locaties! Opzichtig heeft de industrietak duidelijk gemaakt dat het niet handelt naar de geest van het stelsel en het in hen gestelde vertrouwen. Met een dikke middelvinger naar de opdrachtgever en de clientèle, wordt een ongekende fusiegolf gestart. Achmea, VGZ, CZ en Menzis hebben al jaren meer dan 80% marktaandeel naast een handvol kleine aanbieders in de marge. Het nadeel van een oligopolie is dat het functioneert als een kartel, met nagenoeg uniforme prijsvoering. De zorgconsument wordt om de tuin geleid en krijgt nog altijd tientallen merken te zien, alsof er wel iets te kiezen valt. Zorgpolissen zijn echter 1 e klas eenheidsworst. Het verschil in maandpremie is klein bier, het gaat om hooguit tientjes op jaarbasis. Zorginhoudelijk is er amper verschil. Zou er een polis zijn die ruimhartig vergoedt wat andere aanbieders laten, dan zouden we het nog ergens over hebben. Het toppunt van misleiding is de naturapolis. Voor korting levert de klant de vrije artsenkeuze in. Zorgverzekeraars kunnen daarmee zo scherp mogelijk zorg(natura) inkopen, door behandelaren de duimschroeven aan te zetten. Jaar na jaar. Op personeelskosten kan niet bezuinigd worden dus het moet vooral uit materialen komen. De kwalitatieve verschraling is voelbaar, maar de verzekeraar redeneert: met een kleinere auto kom je ook in Parijs. Over auto’s gesproken, wie met een naturapolis ver buiten de woonplaats wordt gestuurd, voor een behandeling bij de goedkoopste aanbieder, is vaak een veelvoud van de besparing op premiegeld kwijt aan reiskosten. Wie een integriteitsprobleem heeft, zo groot als dat van een verzekeraar, is niet in staat om een ander te vertrouwen. Zorgverleners worden gedwongen om gedetailleerd verantwoording af te leggen. De controledrift heeft tot gevolg dat zorgmensen tot 25% van hun tijd moeten besteden aan het stillen van de administratieve honger. Anders wordt er niet betaald. De bureaucratische werkdruk, gebaseerd op wantrouwen, leidt tot stress en toenemende uitstroom. Halveer die papieren ballast en een groot deel van het personeelstekort in de zorg is weggewerkt. In 2016 kon objectief worden vastgesteld dat het project marktwerking in de zorg faliekant is mislukt. Toch kunnen de verzekeraars in samenwerking met VWS, voortgaan op de ingeslagen weg met het adagium: bezuinig alles dat niet rendeert. De gevolgen van dit beleid zijn pijnlijk aan het licht gekomen tijdens de coronacrisis. Er is geen noodplan en opschalen bleek amper mogelijk. Het aantal IC-bedden is nu 175 minder dan toen(!), voor meer inwoners. Zonder enige reflectie over het gecreëerde tekort, klopten de verzekeraars zichzelf op de borst omdat zij de stilvallende zorg, financieel overeind hebben gehouden tijdens de lockdowns. De politiek bepaalt wat er wel en niet moet worden vergoed in de basisverzekering. Een tergend langzaam proces, gespeend van moed en besluitvaardigheid. Het water staat de zorg aan de lippen en zodra de vraag het aanbod gaat overtreffen, mag gehoopt worden dat de triage wordt gedaan door medici. Die zullen dan kiezen wie er behandeld wordt en in welke volgorde. Het is niet ondenkbaar dat artsen hun vingers niet willen branden aan de gevolgen van de bewuste beleidskeuzes. Zij kunnen zich verschuilen achter de eed. Dat zou de zorgverzekeraars in stelling kunnen brengen. Ongehinderd door ethische kwesties zullen zij de schaderisico’s inschatten en mogelijk ook de verwijtbaarheid vaststellen. De heksenjacht op rokers kan dan vertaald worden naar een lage prioriteit voor behandelen en een hogere premie of eigen risico. Eenmaal op dat hellend vlak, zullen opnames vanwege bijvoorbeeld morbide obesitas of drankmisbruik gewogen kunnen worden naar verwijtbaarheid. Vermijdbare zorg kan bij het afwikkelen van de schade, voor een groot deel bij de deelnemer gelegd worden. Een positief effect kan zijn dat er meer gemeten wordt. Na een intense mediajacht, werd week 40 de nationale meetweek van fietsongevallen die op de spoedeisende hulp belanden. Alle ziekenhuizen deden mee. In totaal gaat het om 1.291 fietsers: 715 met gewone fietsen, 480 met e-bikes en 96(7.4%!) met fat bikes. Geen duiding van de leeftijdsverdeling, behalve voor de fat bikes. Wat komt er in het nieuws? De jeugdige fat biker is het probleem. Kamervragen. Roep om noodwetten. Helm verplichting! Leeftijdsgrens! Het CBS publiceert op 9 november: de vergrijzende Nederlander fietst gemiddeld zeker 1.000 km/jr. meer dan 10 jaar geleden. Steeds meer oudere mensen fietsen steeds vaker op almaar snellere fietsen. Een logische verklaring voor 93% van de fietsdrama’s. Het kan dus wel! Meten. De afgelopen jaren is talloze keren gevraagd om een meetperiode op de SEH voor de verschillen in aantallen acute zorg, tussen wel- en niet Covid-gevaccineerde patiënten. Dat kon allemaal niet, zou teveel werk zijn en de zorg zou het niet aan kunnen. Terwijl de wetenschap (dat het nieuws niet haalt) handenvol bewijs levert dat gezondheidsproblemen, en de vraag naar zorg, schrikbarend zijn toegenomen door de bijwerkingen van Covid-vaccins. Wat positief kan uitwerken met verzekeraars, is dat zij een eenvoudige systematiek hebben om politiek ingewikkelde problemen op te lossen. Is de leeftijdsgrens voor het besturen van een fat bike 16 jaar, dan zullen alle zorgkosten, voortvloeiend uit ongelukken met jongere fat bikers, uit eigen zak betaald moeten worden. De handhaving van de wet wordt dan thuis geregeld. Wie zich vrijwillig laat inspuiten met een experimenteel vaccin, werking en bijwerkingen ongewis, zou belast kunnen worden met 10% extra zorgpremie. Dat scheelt meteen wat prikstraten. De grote vraag is of zorgverzekeraars, ooit no-claimkorting gaan geven aan gezonde premiebetalers. Zorgverzekeraars, die zorgen vooral goed voor zichzelf! In de laatste maanden van het jaar wordt het toneelstukje van marktwerking opgevoerd. Ongeveer een half miljard euro wordt jaarlijks aan marketingkosten verbrand, om overstappers te lokken. Houd dit in gedachten als de tv-reclames, met gezwollen turbotaal, vol op de emotie, want UW gezondheid…, de komende maand weer langskomen. Het belangrijkste woord in de nieuwe campagne van Achmea is BLABLA. Zij kunnen, in tegenstelling tot de concurrentie, dit jaar de tekst wel waarmaken.